Marlies en Mieke in de straat waarin we verblijven. Zie je de hekken?
Pagina 3 of 3
Wat me deze eerste dagen het meest opvalt in deze wijk:
Bovengrondse elektriciteitskabels, vriendelijke en glimlachende mensen, armoede, veel straathonden en -katten, haast bij elk huisje traliewerk voor de ramen, hekken voor het huis en daarachter een waakhond. Op veel plaatsen lopen kleine, nieuwsgierige, vuile kindertjes, zonder ouders in de buurt.
De huizen en straten doen mij denken aan mijn eerste kinderjaren. Ik herken de soort afvoer, de zwierwasmachine, sommige kasten. Uit mijn latere jeugd zie ik gelijkende fornuizen, gaskacheltjes en boilers.
Na een lange en voorspoedige, dubbele vlucht, worden we in Santiago vriendelijk verwelkomt door onze twee neefjes en hun moeder. Er zijn ook twee vrouwen van de Vereniging Rayen Mahuida [Bergbloem]: Paola, de voorzitster en Ruth, boekhoudster en verantwoordelijke voor de vrouwenwerking. 
Na een gezamenlijk drankje, gaan we met de taxi naar Maria Ortiz, onze eerste gastvrouw. Zij is Evangelisch en verantwoordelijk voor de seniorenwerking. Ook daar een hartelijke ontvangst door haar en nog 4 vrouwen: Flor is de oudste. Zij is Evangelisch en heeft vele jaren meegewerkt, maar woont nu ergens in het Zuiden van het land. We bezoeken haar later. Ze was hier nu vanwege de verkiezingen. Patty is Katholiek en zij is verantwoordelijk voor de kinderwerking. Catharina komt ook uit een Katholiek gezin. Ze doet kinderwerk en is verantwoordelijk voor de opleiding van de pre-monitoren. Naast haar zit Augustina, verantwoordelijk voor de verhuur van de multifunctionele ruimte en het beheer van het materieel. Ook is aanwezig Claudia, dochter van Maria en ex-medewerkster. Later valt Bernarda [ook dochter van Maria] ook nog binnen, na haar werk.
Mijn vriendin W. brengt me rond 16 uur naar de vertrekhal op Zaventem. Daar ontmoeten we mijn zussen Marlies en Mieke en nichtje Deborah, m’n medereisgenoten. Met de familie, die hen bracht en W., brengen we nog een korte tijd door. Al snel is het tijd om in te checken. We krijgen een speciale behandeling omdat er voor Deborah en mij assistentie werd aangevraagd.
Alles verloopt goed al verdwalen Mieke en Deborah op weg van het toilet naar ons terug en moeten ze opnieuw de controle doorlopen. Heel verwarrend voor Deborah, die minder begaafd is.
Daarna gaat alles goed met ons alle vier en rond 21:30 zijn we al in Madrid. Daar hebben ze een prachtige hal. De gewelfde zoldering lijkt afgewerkt met brede rotanrepen.
Donderdag 16 november kreeg ik dan een echo van de onderbuik.
Mijn vriendin W. zette me af voor de hoofdingang van Gasthuisberg.
In de wachtzaal las ik in Lucas, hoofdstuk 2 en bij vers 3 viel me het volgende op: ‘EN ZIJ GINGEN SAMEN OP REIS’. Ik dacht: dus toch! Toen werd ik binnen geroepen voor de echo.
Er bleek nog steeds een collectie zichtbaar te zijn (cyste? abces?) van ongeveer 2 cm. Ze weten niet wat de oorzaak daarvan is.
De radioloog zou de foto’s direct verwerken en doorsturen naar de dagzaal en daar zou ik de uitslag horen na 15 uur.
Hartelijk welkom op mijn blog. Ik ben 65 jaar en woon in Leuven, Belgie.
Onderweg op mijn levensreis wil ik jullie laten delen in mijn avonturen, reizen, ontmoetingen en gedachten. Gedachten ook over gezondheid en geloof. Ik wil jullie meenemen over de bergen en door de dalen.
Het begint heel spannend! Begin maart 2017 kreeg ik de diagnose ‘uitgezaaide eierstokkanker (ovariumcarcinoom) – stadium IVb. Nu, 2 operaties en 18 chemobeurten later, is de ziekte stabiel en ben ik bezig met een kuur van 22 keer Avastin (waarvan ik nummer 7 achter de rug heb). Tijdens de laatste chemo werd ook een appendicitis geconstateerd.
