Kleine soort salamander of hagedis, op buiten-vensterbank van het huis op de berg.
Categorie: Chili (Pagina 2 van 3)
Valparaíso is de grootste havenstad van Chili. De stad ligt ongeveer 70 km ten westen van de hoofdstad Santiago en telt zo’n 300.000 inwoners. De stad heeft volop street art.
Vrijdag 24/11
In de voormiddag, na het ontbijt wat nagetafeld, ingepakt en alles voorbereid. Mieke gaat naar de markt en komt met wat kleding thuis. Haar koffer is nog steeds spoorloos. Rond 14 uur komt Bie, een vriendin van Marlies, en brengt ons in de verzengende hitte, naar haar huis met uitzicht op de oceaan, in Valparaiso. Het is een indrukwekkende, koele woning op een heuvel. Later op de dag, na het uitpakken, wandelen we met onze tweede gastvrouw, langs de oceaan naar de haven. We zien veel trappen en bruggen. 
Op een plaats zien we zeehonden en pelikanen. Beetje moeilijk te fotograferen op die afstand.
Wat me deze eerste dagen het meest opvalt in deze wijk:
Bovengrondse elektriciteitskabels, vriendelijke en glimlachende mensen, armoede, veel straathonden en -katten, haast bij elk huisje traliewerk voor de ramen, hekken voor het huis en daarachter een waakhond. Op veel plaatsen lopen kleine, nieuwsgierige, vuile kindertjes, zonder ouders in de buurt.
De huizen en straten doen mij denken aan mijn eerste kinderjaren. Ik herken de soort afvoer, de zwierwasmachine, sommige kasten. Uit mijn latere jeugd zie ik gelijkende fornuizen, gaskacheltjes en boilers.
Na een lange en voorspoedige, dubbele vlucht, worden we in Santiago vriendelijk verwelkomt door onze twee neefjes en hun moeder. Er zijn ook twee vrouwen van de Vereniging Rayen Mahuida [Bergbloem]: Paola, de voorzitster en Ruth, boekhoudster en verantwoordelijke voor de vrouwenwerking. 
Na een gezamenlijk drankje, gaan we met de taxi naar Maria Ortiz, onze eerste gastvrouw. Zij is Evangelisch en verantwoordelijk voor de seniorenwerking. Ook daar een hartelijke ontvangst door haar en nog 4 vrouwen: Flor is de oudste. Zij is Evangelisch en heeft vele jaren meegewerkt, maar woont nu ergens in het Zuiden van het land. We bezoeken haar later. Ze was hier nu vanwege de verkiezingen. Patty is Katholiek en zij is verantwoordelijk voor de kinderwerking. Catharina komt ook uit een Katholiek gezin. Ze doet kinderwerk en is verantwoordelijk voor de opleiding van de pre-monitoren. Naast haar zit Augustina, verantwoordelijk voor de verhuur van de multifunctionele ruimte en het beheer van het materieel. Ook is aanwezig Claudia, dochter van Maria en ex-medewerkster. Later valt Bernarda [ook dochter van Maria] ook nog binnen, na haar werk.
Mijn vriendin W. brengt me rond 16 uur naar de vertrekhal op Zaventem. Daar ontmoeten we mijn zussen Marlies en Mieke en nichtje Deborah, m’n medereisgenoten. Met de familie, die hen bracht en W., brengen we nog een korte tijd door. Al snel is het tijd om in te checken. We krijgen een speciale behandeling omdat er voor Deborah en mij assistentie werd aangevraagd.
Alles verloopt goed al verdwalen Mieke en Deborah op weg van het toilet naar ons terug en moeten ze opnieuw de controle doorlopen. Heel verwarrend voor Deborah, die minder begaafd is.
Daarna gaat alles goed met ons alle vier en rond 21:30 zijn we al in Madrid. Daar hebben ze een prachtige hal. De gewelfde zoldering lijkt afgewerkt met brede rotanrepen.
Donderdag 16 november kreeg ik dan een echo van de onderbuik.
Mijn vriendin W. zette me af voor de hoofdingang van Gasthuisberg.
In de wachtzaal las ik in Lucas, hoofdstuk 2 en bij vers 3 viel me het volgende op: ‘EN ZIJ GINGEN SAMEN OP REIS’. Ik dacht: dus toch! Toen werd ik binnen geroepen voor de echo.
Er bleek nog steeds een collectie zichtbaar te zijn (cyste? abces?) van ongeveer 2 cm. Ze weten niet wat de oorzaak daarvan is.
De radioloog zou de foto’s direct verwerken en doorsturen naar de dagzaal en daar zou ik de uitslag horen na 15 uur.
