Dierbare familie en vrienden,
Sommigen van jullie hebben het al vernomen, anderen nog niet.
Begin maart is er weer een nieuw Avontuur begonnen.Ik ging op halfjaarlijkse controle i.v.m. mijn eierstokkanker en de tumormarker gaf een duidelijke stijging aan.
Direct kwam alles op gang. De prof wou weten wat de oorzaak was van de stijging.
– een nieuwe bloedtest: bevestigde de vorige.
– er werd onmiddellijk een MRI gepland voor 9 maart en een week later, op 18 maart kreeg ik de uitslag:
Het was zoals ik verwacht had, aan de hand van mijn gegevens, de kanker was weer actief en uitgezaaid over verschillende organen: buikvlies, darmen, lever, vetschort en in enkele klieren en een uitzaaiing tussen lever en aorta en één onderaan bij de endeldarm. Een foute klier onder het linker sleutelbeen en een knobbeltje in mijn linker long. Deze wordt wel verdacht, maar ze weten nog niet zeker of het een metastase is.
Momenteel kan er niet geopereerd worden. Dus ik moest zo snel mogelijk met chemo beginnen. 

Mijn zus, Marlies, en ik gingen naar het oncologische dagcentrum B om een afspraak te plannen. Dat lukte al voor 23 maart. Daar waren weheel blij mee. Hoe sneller de chemo kon starten, hoe sneller we de ziekte af konden remmen.

Intussen heb ik op 13 april de vierde chemo gehad en daarvoor kreeg ik de bloeduitslag na de eerste drie behandelingen. Ik kan jullie goed nieuws doorgeven: de tumormarker was met bijna de helft gezakt. Nu is het bij mij zo dat de tumormarker niet alles zegt. Toch is het een goed signaal dat de chemo weer aanslaat. De oncologisch chirurg legde uit dat er een kleine rest moet zijn achtergebleven bij de vorige grote operatie en dat die waarschijnlijk heel langzaam is gaan groeien waardoor mijn lichaam het als lichaamseigen ging beschouwen en er pas heel laat een spoor van de tumormarker in mijn bloed was te vinden.

Nog een woordje uitleg: de uitzaaiingen liggen als mos over mijn organen, maar zijn er niet in doorgedrongen. Enkel in de linkerlong is er iets te zien wat ze niet onmiddellijk kunnen benoemen.Ik ga verder met de chemo die ik vijf jaar geleden ook kreeg, omdat die de kanker toen goed bestreden heeft. Als ik 9 behandelingen heb gehad, komt er weer een MRI.Van die uitslag zal het afhankelijk zijn of ik kan geopereerd worden. Ze willen zien dat de hindernis in de long en die bij de aorta verdwenen zijn en dat er een goede mogelijkheid is dat ze (zover ze het kunnen zien) alles kunnen wegnemen. Dat wordt moeilijk. De chirurg zei ook dat hij liever had gezien dat het een solide tumor was geweest, maar bij mij is het anders. 

Gelukkig mag ik me veilig weten in Gods Hand. Mijn zussen, en hun partners, helpen me met hun aanwezigheid en met praktische dingen. Ik krijg veel genegenheid van de rest van de familie, schoonfamilie en vrienden. Er wordt veel voor mij gebeden. Daar ben ik heel dankbaar voor.Indien één van jullie nog vragen heeft over de gang van zaken of over de behandeling, neem maar contact op. Ik antwoord zeker.

In de weekends ben ik nog steeds bij Marlies en mijn nichtje Deborah. We functioneren dan als een gezinnetje en delen de zorg om Deborah. We genieten van haar en van elkaar en soms ontmoeten we ook andere familieleden of vrienden.Ik ben ook weer begonnen met het bijhouden van mijn blog. Dat is dezelfde die ik ook gebruikte tijdens mijn reis naar Chili in 2017. De ondertitel is wel aangepast. De link is: https://onderwegmetlinda.be

De Heer houdt me stevig in Zijn hand en geeft me blijdschap, tevredenheid en geluk in deze omstandigheden. Ik weet dat Hij een goede God is en enkel het beste met mij voorheeft.Heel hartelijk dank voor jullie blijken van liefde door mailtjes, appjes en kaarten en telefoontjes. Ik waardeer dat bijzonder.

DE HEER IS WAARLIJK OPGESTAAN!!

In Hem verbonden, Linda


P.S. Mijn zus Marlies schrijft nu een boekje met als titel Extra Leven, over mijn situatie, maar ook over die van andere gezinsleden die ook extra leven ontvingen. Ik ben benieuwd hoe het gaat worden.