Hallo beste volgers,

Eerst een klein stukje voor de kokers en smullers onder jullie. Het valt mij op dat er veel gebruik gemaakt wordt van perzikken, abrikozen, pompoenen, mais, oregano, advocado (ja CC 🙂 dat heet hier palta). Enkele middelen waarvan ik geen gebruik maak: pepers, knoflook, ui, koriander, citroen i.p.v. Azijn. Als ze uien gebruiken, weken ze die eerst een tijdje in zout water, waardoor de sterkte eruit gaat en ze minder darmklachten veroorzaken. Toch heb ik Maria gevraagd empanadas te maken zonder ui, enkel met gehakt en zout. Tot nu toe heeft ze zich daaraan nog niet gewaagd :-). Zou ze dat geen empanada meer noemen? Ze maakte een soort Chileense waterzooi (cazuela con pollo), bestaande uit gekookte aardappels, kip, maiskolven, wortels, pompoen, groene boontjes, kruiden en ook rijst. Ze braden de kip en stoven daarna in dezelfde pan de groenten. Daarna gaat er wat water bij om de maiskolven en aaradappelen te koken (soms worden de aardappelen apart gekookt). Dit laatste gebeurt vooral als het eten een tijd later wordt opgediend, omdat anders de aardappelen wak (te slap) zouden worden. De rest kan makkelijk worden opgewarmd. De laatste avond van deze week kregen we Zapallo Italiano. Dat is gevulde, gehalveerde courgette. Vulling bestaat uit gehakt, stukjes tomaat. Kaas komt er bovenop, voor het gerecht in de oven gaat. Ik moet zeggen dat het lekker smaakte! (Dat lijkt op wat jij maakt P.I.). Ook aten we een avond pompoenpuree met snijbonen en witte vis (te vergelijken met koolvisfilet). Maria zorgde dagelijks dat er ook een schaal op tafel stond met de groenten die Mieke en ik het best verdragen: broccoli, bloemkool en worteltjes.

Ik schreef in de vorige post al dat we weer bij Maria thuis kwamen. Ik blijf deze avond thuis en concentreer me op de blog. Mieke en Marlies leggen twee bezoekjes af. Bij de maaltijd praten we over onze jeugd en die van Maria en vergelijken bepaalde dingen met elkaar.

Woensdag 29 november

Tussen 10 en 14 uur vergadering met de directie van de werking. Ook Patty is er deze keer bij en geeft ruim uitleg over wat ze met de hulp van Tita bereikte in het voorbije werkjaar en wat er niet mogelijk was door familiale problemen. In de middag komt Paola een hele tijd met Marlies praten. Mieke en ik trekken ons een tijd terug. Daarna lukte het me eindelijk om een 10-tal foto’s over de eerste dagen, te verzenden voor de blog. We hebben veel aan elkaar i.v.m. het werken op onze electronische toestellen. Ook kunnen we putten uit een constante aanvoer van foto’s gemaakt door ons Mieke. We eten pas na 20:30, want Maria werkte nog drie uur in Rayen (ik vermoed dat ze permanentie deed), terwijl ze al 72 jaar is. Nu pas overweegt ze te stoppen als verantwoordelijke medewerkster, als haar termijn voorbij is. Het is een energieke, blijmoedige vrouw met veel humor dus er wordt hier veel gelachen al begrijp ik minder dan de helft van wat er gezegd wordt omdat het niet mogelijk is alles te laten vertalen. Ik ben trouwens na een half uurtje te moe om alles op te pakken. Na 22 uur slaagde ik er eindelijk in met mijn juiste kabelaansluiting en de adviezen van Marlies en Mieke foto’s van mijn fototoestel te importeren! Nu kan ik het thuisfront nog beter op de hoogte brengen. Ik ben hier heel blij mee, al gaat er heel wat tijd inzitten, want ik ben een treuzel 🙂 ik blijf ook last hebben van misselijkheid. Niet zo praktisch.

Donderdag 30 november

Tussen 10 en 13 uur coördinatorenvergadering met nog iets meer vrouwen, ook twee steunpilaren van Maria. Er is deze keer ook een man bij, Juan. Hij speelt al jaren straatvoetbal met de jeugd, maar heeft nu, door studie en werk, slechts anderhalf uur tijd om met hen bezig te zijn. Dat anderhalf uurtje bestaat dan uit 30 minuten spel, voorafgegaan door het maken van afspraken over de regels (die kunnen namelijk per spel gewijzigd worden) en na het spel een evaluatie. Voorbeeld van een afspraak: bij schelden of schoppen : eruit of 10 keer pompen of water halen voor de hele groep. Hij werkt vooral aan drie punten: – respect – teambuilding – ze spelen niet voor punten maar voor hun plezier. Zijn verhaal treft me. Dit is pas een gezonde, leerzame manier van ontspannen. Daarna zijn we een tweetal uur te gast bij Ruth. Ze verwent ons en ze haalt herinneringen op aan haar tijd in België, vorig jaar. Verder kijken we foto’s van haar en van ons. In de namiddag krijgen we bezoek van de dochter van Ruth, Yasna. Ze vertelt honderduit over Santa Clara, Rayen Mahuida, haar leven en werk, eerst bij Rayen en de laatste tijd bij Crecer con Futuro. Voor mij staat zij model voor Soldaridad omdat ze net als de werking 40 jaar is en ik heb de indruk dat ze er helemaal mee is vergroeid en er bijzonder boeiend en vanuit haar geloof over kan vertellen. De avond was verder redelijk rustig en we konden onze blogs en contacten bijwerken.

Het was weer een volle dag.

Vrijdag 1 december

In de ochtend nog eens naar het centrum van Santiago. Een heel gedoe met bus en metro. Ik ben op als we thuis komen. Na 17 uur bezoeken we 2 werkgroepen: die van Pattyen Tita en de kids. Ze maken een sneeuwman van een wc-rolletje. Mieke deelt ballonnen uit en Marlies vraagt hun naam en leeftijd! Pati vertelt ons ook wie familie is van wie. Ik vlucht voor het lawaai iets eerder naar buiten. Niet omdat de kinderen herrie zouden maken, maar de akoestiek is er erg slecht. Daarna bezoeken we de vrouwengroep die Ruth leidt, Manos Libres (vrije handen). Ik merk dat de vrouwen vooral komen voor de gezelligheid, vooral de ouderen. Sommigen gaan zelfs naar 2 of 3 groepen. Meestal doen ze ook iets creatiefs of werken aan iets waar ze mee bezig zijn. De rest van de dag zijn we bezig met mails, berichten en blogs en…eten natuurlijk.

Zaterdag 2 december

Om 11 uur komen we aan bij Carmen en haar man. Zij leidt ook een vrouwengroep, maar buiten Rayen. Haar dochter is er ook. Zij heet Ximena en heeft een dochtertje Fernanda. Er is hier een kinderstoel en in de hoek staat een onbekende machine. We vragen het en Ximena vertelt dat het een machine is om t-shirts te bedrukken. Nu ze – na een galsteenoperatie – tijdelijk geen werk heeft, kan ze met de verkoop van deze t-shirts (op bestelling en op de markt), in haar onderhoud voorzien. Rond 13 uur gaan Mieke en ik een uurtje rusten en rond 14 uur zijn we terug voor de maaltijd. Intussen is er nog een dochter met man en twee kinderen binnen gekomen. Het is er erg vol. We zitten daar in een ruimte van 3 bij 6 meter met 8 volwassenen en 3 kinderen bij elkaar. Het is erg gezellig. Rond 17 uur zijn we thuis en computeren nog wat, Rond 19:15 word ik opgehaald door Ruth. Ze heeft de voorgangersvrouw en haar zoon, Marcos, bereid gevonden om mij te komen ophalen voor de bijbelstudie-bidstond. Ze brengen me naar een groep vriendelijke mensen op een overdekt koertje. Er staan 2 rijen banken t.o. elkaar, maar ik krijg de enige stoel met leuning omdat ik gast ben en omdat ik zwak ben. Ik zie een kwartbad boven een afvoer. Misschien gebruiken ze dat om af en toe iemand te dopen. Ik tel 13 mensen en later komen er nog wel 5 bij. De voorganger leest eerst een tekst: Openb.2:10 en nadat er gezongen en gebeden is geven ze mij het woord. Ik bid in het Engels een jonge vrouw die wat Engels spreekt, vertaalt. Ook deel ik met hen 1 Petr. 2: 4-6. Daarna maken ze me duidelijk dat ik vooraan moet knielen op een kussen. De voorganger, Viktor, legt me de handen op en zegent mij en bidt voor mij. Het is voor mij allemaal heel onwennig en blijkbaar voor hen heel speciaal omdat ze al maanden voor mij bidden en ik daar ineens ben. De voorganger spreekt nog een tijd over goede vrucht dragen en vraagt uiteindelijk wat ze willen zijn: Een bittere of een zoete sinaasappel. De mensen (jong en oud) gaan steeds staan als Gods Woord gelezen wrdt of als er gebeden of gezongen wordt. Na 2 uur vraag ik om naar huis te gaan, want zij gaan nog eten. Marcos en zijn vriend brengen Ruth en mij weer naar Santa Clara. De anderen zijn intussen naar een bingo gegaan, om de weduwe van een plots overleden jonge man te steunen. Dus Ruth brengt me daarheen. We blijven daar een hele tijd. Marlies spreekt veel bekenden. Thuis krijgen we nog een groentesoepje en dan gaan we bedwaarts.

Zondag 3 december

11:30 zien we Jeffrey en Caterina in het centrum. Eerst drinken we een tijd op een gezellig terrasje en praten gezellig bij. Daarna nodigen ze ons uit om bij hen thuis te rusten en met hen te eten. Wij dachten dat ze weinig tijd zouden hebben, maar ze trekken echt veel tijd voor ons uit. Lijkt of ze het niet druk hebben, zo ontspannen en bijzonder. Geen idee hoe laat we zijn thuisgekomen. We waren moe, maar ook bijzonder blij met deze ontmoeting. Ik val prompt op de bank in slaap. Marlies gaat naar de vergadering met de jeugdgroep Crecer con Futuro (Groeien met toekomst). Daarna avondeten, nog wat computeren en later naar bed.

Maandag 4 december

We staan laat op en pakken in voor de reis van 4 a 5 dagen naar het Zuiden. We willen een bus hebben rond 21 uur. In de namiddag zijn we tussen 16 en 17:30 op de seniorengroep van Maria. Die heet Tia Florine (ter ere van onze tante). Er zijn 15 vrouwen en ze verwennen ons met gebak en fruitbrochetten. Rond 18:30 vertrekken we met de taxi naar het Centraal station van Santiago en het lukt inderdaad precies om een touringcar te vinden die rond 21 uur vertrekt naar het Valdivia. We hebben net nog tijd om bij Mac Donalds wat te eten. We stappen in en merken dat Marlies gelijk had met haar opmerking: ‘wij zullen meer ruimte hebben voor onze benen dan in het vliegtuig.’ We krijgen elk een relax met beensteun. Nooit gezien!