Vrijdag 24/11

In de voormiddag, na het ontbijt wat nagetafeld, ingepakt en alles voorbereid. Mieke gaat naar de markt en komt met wat kleding thuis. Haar koffer is nog steeds spoorloos. Rond 14 uur komt Bie, een vriendin van Marlies, en brengt ons in de verzengende hitte, naar haar huis met uitzicht op de oceaan, in Valparaiso. Het is een indrukwekkende, koele woning op een heuvel. Later op de dag, na het uitpakken, wandelen we met onze tweede gastvrouw, langs de oceaan naar de haven. We zien veel trappen en bruggen. Op een plaats zien we zeehonden en pelikanen. Beetje moeilijk te fotograferen op die afstand. Omdat ik te moe word, nemen we een taxi naar een buurt met veel restaurantjes en eten er graatloze vis (reineta) met gebakken aardappels in de schil. De vis is bijzonder lekker. Aardappels mochten iets meer gaar zijn. Thuisgekomen scrabblen we nog een potje en gaan naar bed.

Zaterdag 25/11

Voormiddag computeren. Mieke gaat in de wijk foto’s maken. Ik vul mijn dagboek aan. In de middaguurtjes gaan we weer naar de haven. Ik kan moeilijk wennen aan het Chileense geld. € 1,- is ongeveer 740 peso. Ik lijk wel miljonair en toch durf ik bijna niets uit te geven omdat ik denk dat dan alles snel op zal zijn. Het minimumloon is hier € 135,- per maand. Toch kost een kilo brood € 1,82 en een flesje bronwater € 1,33.

Bij de haven is het druk, lawaaierig maar ook gezellig. Bootjes varen af en aan. Voor 3000 peso mogen we mee. We doen het toch maar niet. ’s Avonds eten we bij een soort McDonald. We gaan terug met de metro. Dat kost maar € 0,43 voor 5 km. De taxi kost € 8,10 voor 3 a 4 personen. Die prijs kan je dan delen. De bus is ook erg voordelig: 1200 peso is 400 per persoon, dus dat is maar € 0,60 per persoon.

Thuisgekomen ontdekt Marlies dat ze pennen liet liggen op de markt. Wat erg! ’t Is nu te laat. We besluiten morgen terug te gaan.

Zondag 26/11

Na het ontbijt, vragen mijn zussen of ik een mooie tekst wil voorlezen om te overdenken. Volgens mijn rooster is Jeremia 45 aan de beurt. Daar staat Gods belofte aan Baruch. Van het Nieuwe Testament is gekozen voor 1 Petrus 2. Ik lees van beiden teksten de eerste verzen voor. Wat mij het meest aanspreekt is dat God belooft Baruchs leven te sparen, waar hij ook gaat. Zijn bescherming is er ook voor ons, voor mij.

Doordat ze vragen waarom God wil oordelen, moet ik even terug om ook een deel te lezen van Jeremia 43. Daar wordt duidelijk dat Israel, tegen de wil van God in, naar Egypte vlucht. God zendt Jeremia met de voorspelling van de verovering van Egypte door Nebukadressar, de koning van Babel. Ze gaan dus tegen God in en veroorzaken hun eigen ongeluk. Daarna lees ik het begin van 1 Petrus 2. We blijven vooral staan bij de verzen 4 en 5: ‘Laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis, om een geestelijk priesterschap te vormen, tot het brengen van geestelijke offers, die God welgevallig zijn, door Jezus Christus.’ Het doet Marlies denken aan het vrouwenwerk dat zo haar hart heeft. Ze slagen er tot nu toe niet in de zorgen in de vereniging samen aan God voor te leggen. Ontbreekt het hen daarom aan wijsheid om het werk op een hoger plan te tillen?

Daarna vertrekken we naar de haven. Weer 150 treden omlaag en naar de metro. Er zijn in Valparaiso voor ons alle drie problemen met internet. In ons gastverblijf is geen Wifi. Marlies en Mieke kunnen even online bij het eindstation van de metro. Heel even maar. Ook mensen van hier kunnen niet online. Er is maar heel af en toe ontvangst.

Bij het kraam gekomen, heeft de verkoopster de bestelling voor Marlies bewaard. We zijn allen heel blij! Op de terugweg na een metrorit gaan we weer die 150 treden op. Met een stop bij de prachtige, bloeiende cactussen lukt het. Thuis gekomen blijkt dat ik de hoes van mijn tablet vergat in het metrostation! Ik vind het echt erg, want er zitten ook snoertjes in. Marlies gaat onmiddelijk terug!

Intussen wordt Deborah thuis gebracht. Ze heeft duidelijk genoten van de tijd met haar moeder en het gezin van haar broer.. Haar mama vertrekt en Marlies komt terug…met tablethoes! Geweldig! Die lag nog precies waar ik ze vergat 🙂 Deborah is heel blij haar mamsie terug te zien, maar wil graag op YouTube. Wij zoeken, ook voor Deborah, een restaurant met Wifi. Het lukt ons niet om verbinding te krijgen, ondanks veel hulp van twee personeelsleden van het restaurant. Toch blijven we daar eten. Het wordt echte Chileense kost: frietjes met kip 🙂 Marlies zegt: ‘straks moeten we de mensen thuis schrijven dat we meer problemen hadden met internet dan met jouw gezondheid! Thuis gekomen rommelen we nog wat en zoeken ons bed op.

Maandag 27/11

Om Marlies tijd te geven haar blog voor te bereiden, gaan Mieke en ik met Deborah naar de oceaan. We kijken er achter de schermen, bij de vissers en zien er hoe ze de vislijnen klaarmaken voor als ze uitvaren. Ze doen aan elke vislijn een klein sprotje en dat gebeurt in een bepaalde kadans. Apart om dat te mogen zien. Niemand stoort zich eraan dat wij daar rondlopen. Bij een brug zien we – van tamelijk dichtbij – zeehonden en pelikanen. Natuurlijk fotograferen we die voor Marlies. Misschien kan ze de foto’s wel gebruiken voor een schilderijtje. Een eind verder liggen handgemaakte boten; net geen 10 m. Daarom heten ze botas en geen barcos. Door hun afmeting worden ze ook net niet beschouwd als industrieel. Nu zijn ze gewoon voor artisanale visvangst.

Plots sta ik voor een boot met de vogende tekst: ‘glimlach, Jezus houdt van jou!’ Mijn hart springt op. Deze ochtend nam ik geen tijd voor de Heer en toch geeft Hij mij een knipoog! Bijzonder. Na thuiskomst eten we en doen een dutje. Rond 15 uur gaan we weer naar de stad en een poosje later krijgen we telefoon: onze broer Walter en zijn vrouw Pilar komen naar de haven! Het is een blij weerzien met Walter. Het is negen jaar geleden dat ik hem zag. Ik en Mieke maken ook kennis met zijn vrouw, ze lijkt me een bijzonder kostbaar geschenk van de Heer. Ze houdt duidelijk van mijn broer. We zijn bijzonder blij met haar. We gaan met ons vijfjes eten en daarna rijden we naar ons tweede gastverblijf. Walter en Pilar rijden met eigen vervoer. Ze komen na en vertrekken met Deborah. Ze gaat nu een tijdje bij hen, in San Fernando, logeren. Na een potje scrabble, gaan we naar bed. Het was een volle dag

Dinsdag 28/11

In de voormiddag maken we ons rustig klaar en ruimen het huis op. Rond 12:10 vertrekken we met taxi en touringcar naar Santiago. Een hele onderneming. Drie uur later ontvangt Maria ons hartelijk. Het lijkt zowaar op thuiskomen. Dat had ik niet verwacht. Hier kunnen we ook alle drie weer online en dat is heel praktisch.