Na een lange en voorspoedige, dubbele vlucht, worden we in Santiago vriendelijk verwelkomt door onze twee neefjes en hun moeder. Er zijn ook twee vrouwen van de Vereniging Rayen Mahuida [Bergbloem]: Paola, de voorzitster en Ruth, boekhoudster en verantwoordelijke voor de vrouwenwerking. Na een gezamenlijk drankje, gaan we met de taxi naar Maria Ortiz, onze eerste gastvrouw. Zij is Evangelisch en verantwoordelijk voor de seniorenwerking. Ook daar een hartelijke ontvangst door haar en nog 4 vrouwen: Flor is de oudste. Zij is Evangelisch en heeft vele jaren meegewerkt, maar woont nu ergens in het Zuiden van het land. We bezoeken haar later. Ze was hier nu vanwege de verkiezingen. Patty is Katholiek en zij is verantwoordelijk voor de kinderwerking. Catharina komt ook uit een Katholiek gezin. Ze doet kinderwerk en is verantwoordelijk voor de opleiding van de pre-monitoren. Naast haar zit Augustina, verantwoordelijk voor de verhuur van de multifunctionele ruimte en het beheer van het materieel. Ook is aanwezig Claudia, dochter van Maria en ex-medewerkster. Later valt Bernarda [ook dochter van Maria] ook nog binnen, na haar werk.

Na eten en rust, gaan we met Marlies de wijk in. We maken kennis met veel vrouwen, kinderen en ook met enkele mannen. Het valt me op hoe graag ze Marlies mogen. We gaan naar de gebouwen van Rayen [afkorting]. Daniella,de secretaresse ontvangt ons. Zij is deze dinsdag verantwoordelijk voor de permanentie tussen 15 en 19 uur.
Paula komt erbij en we maken een toertje langs alle lokalen. Er lopen enkele kinderen mee. Er is vandaag blijkbaar geen activiteit voor hen. De gebouwen liggen er wat verwaarloosd bij. Slechts twee lokalen zijn in betere staat, hoewel dat niet de rumten zijn die het meest gebruikt worden. We zien het kantoortje, de kleuterruimte, een soort keuken/bakkerij, de polyvalente zaal, een bibliotheek. Mijn hart huilt als ik zie hoe weinig het voorstelt. Het lijkt me een hele tijd geleden dat iemand een boek leende.
Overal stof, haast geen gras, een waakhond, een nest zwerfkatjes met moeder. Een likje verf zou hier wonderen doen en een duidelijk naambord zou ook welkom zijn. Ik begrijp dat het weer een van de oorzaken is dat alles zo snel verbleekt en afbladerd. Toch staan er bij de inkom mooie bloemen en op een afstandje lijkt het romantisch.
De leiding van de werking is, volgens mijn zus, momenteel verzwakt. Sommigen worden ouder. Anderen hebben naast hun taak in Rayen nog een baantje, omdat er anders te weinig geld binnenkomt voor de scholing van hun kinderen of kleinkinderen. Ze hebben teveel zorgen en te weinig middelen om optimaal te kunnen functioneren.
We wandelen terug naar het huis van Maria. Ze heeft nog iets lekkers. Na wat babbelen gaan we naar ons verblijf en even later voldaan en vermoeid naar bed.

ALS JULLIE GRAAG NOG IETS MEER INFO KRIJGEN, GA DAN NAAR DE BLOG VAN MIJN ZUS MARLIES. DIE IS HEEL AANVULLEND:
http://soschili.skynetblogs.be/